Mijn vader en ik. Allebei heel blij. De vrolijkheid van de foto raakte me. Het moet een jaar of tien geleden zijn, nog ruim voor mijn vaders ziekte.
En ik wilde vooral ook weer wat van me laten horen. En nu zie ik het: dit sluit aan op de titel van Alfreds bericht. We zitten te knorren!
Ubu Lemereis 1962 – 2010- Strange fruit March 24, 2015
- Ceci n’est pas une bankje February 5, 2015
- Oerbode July 7, 2014
- Stop de tijd May 13, 2014
- Ubu boek April 9, 2014
Lieve Ubu,
Wat een geweldige foto van jou met je vader! De ontspannenheid en vrolijkheid spat er van af. Dierbare moment om te koesteren.
Omdat ik je niet even een lekker kopje soep kan brengen, stuur ik je een vrolijk liedje:
http://www.youtube.com/watch?v=ztq-pfZjza0
Als ik ‘s morgens vroeg met een duf hoofd naar mijn werk rijdt en dit liedje komt voorbij, ben ik meteen een stuk wakkerder en vrolijker. Misschien vind jij er geen bal aan, maar dan brengt het vast een glimlach op je gezicht als je ‘m wegklikt 😉
‘In a trip dowm memory lane’ herinnerde ik me dat wij in de jaren 70-80 naar heel andere muziek luisterden zoals The Clash en The Slits. Nog steeds jouw repertoire? Ook herinner ik me dat het thuisfront destijds gruwelde van deze muziek.
Regelmatig bonkte mijn oma, via de deel, met een bezemsteel tegen het houten plafond (mijn slaapkamervloer) aan en schreeuwde daarbij dat het wat zachter moest of dat ik moest komen éééten. Door het gebonk tegen de vloer sprong de naald van mijn pick-up centimeters omhoog en knalde weer terug. Hoeveel krassen mijn platen toen wel niet hadden…
Gek genoeg is de muzikale generatiekloof met onze kinderen een stuk kleiner. Godzijdank zijn het geen hardcorefans. Thom, de oudste is een enorme fan van Led Zeppelin maar draait ook Het dorp van Wim Sonneveld. En Matthijs houdt het vooral bij Top 40 muziek. Al met al best te pruimen dus.
Heb jij muziek waar je op dit moment graag naar luistert?
Ik hoop dat de vrolijke tonen van Eliza Doolittle een glimlach op je gezicht kunnen toveren. Weet dat ik aan je denk!
Liefs Ria
Wat ik me nu de hele tijd afvraag, is Ubu later aangeschoven, of aan zijn 2e bordje bezig? Dat laatste waarschijnlijk …
Nee, het was een soort lopend buffet. Mijn vader was er eerder bij. Die was daarin ook niet te onderschatten.
Ah, die goeie, ouwe lopend buffetten, waarbij je wel drie keer een bord vol boerenkool en worst en iets bruins kon opscheppen?! Nee, die hadden ze bij ons niet. Jammer, want wat een uitstekende lach krijg je er kennelijk van!