Afscheid van de Vondelstraat
Vanmorgen is Ubu verhuisd naar zijn kamer in Hospice Bethlehem. Het was een emotioneel afscheid van de Vondelstraat. Ubu was daar gelukkig. En nu gaat hij er niet meer terugkomen. Dat besef kwam even heel hard binnen. Het was huilen geblazen.
Ontvangst
Na dat moeilijke vertrek beleefden we, een kwartiertje later, een fijne ontvangst in Bethlehem. De afgelopen weken stapelden slecht nieuws en teleurstellingen zich op. Nu mogen we spreken van een heuse meevaller: Ubu heeft de mooiste en grootste kamer van het huis. Met een extra bed voor logés, een eigen wc en een prachtig uitzicht over Waal en Waalbrug. 
Er stond een enorm (verlaten) poppenhuis, ergens in de gang. Helma heeft het direct de kamer ingesleept en het wordt nu bestierd door Miki, als ze op bezoek is. Pick-up, versterker en elpees zijn geïnstalleerd. Foto’s en posters hangen aan de muur. Liefdevolle en kundige verzorging is voortdurend in de buurt. Helma, Miki en Doufi kunnen er zo vaak zijn als ze willen.
En nu?
Nu is het afwachten. Wat gaat er nog mogelijk zijn voor Ubu? Hij is erg verzwakt en het is maar de vraag hoeveel mensen hij verder nog kan ontvangen. Weet, dat hij alle berichten en commentaren op de website leest. En dat hij die omhelzingen voelt, die jullie hem zo graag willen geven.
Hoi Ubu, wat gaat het snel allemaal. Twee weken geleden hing ik nog over je bed, serieuze gesprekken voeren over leven en dood. Maar vooral rare woordgrapjes maken net als toen we nog naast elkaar woonden in de Westland. Dat was een fijne, maar voor mij ook moeilijke tijd. Ik was aan het opgroeien en probeerde halfslachtig volwassen te worden en jij werkte aan je prachtige Wolfli-dingen en wiskunde boeken. Om samen om acht uur GTST te kijken en te voorzien van commentaren (loop me niet te foppen, man, een dag die als een nacht verschijnt, liefde leidt je tot het ei!). Jeff was onze tragische held en nu zijn jullie zelf tragische helden. Als je nog iets nodig hebt, een cd, plaat of boek om het einde wat mooier te maken laat het dan weten.
Ik hoop dat er nog plaats is om op bezoek te komen als is het maar een minuutje.
Sterkte jongen.
X
Tonnis
Lieve Ubu, wat een enorme reis heb je gemaakt.
Teun, dank voor al je goede zorgen voor Ubu, Helma, Miki en Doufi, en dat je ons zo goed op de hoogte houdt.
Dag Ubu,
Ik begrijp dat je dit ook nog leest in Betlehem. Een warme omhelzing langs de digitale snelweg. Ik denk aan je.
wat een ontzettende mooie site met mooie woorden die helaas allemaal tekort lijken te schieten (voor mijn gevoel). Maar deze site past bij jou, Ubu – een mooi mens ben je.
Het doet me pijn om te weten dat het zo gaat (zoals het me je gaat). Schrik er ook van; een hospice – wat zijn we allemaal onwetend, wanneer het goed gaat en we gezond zijn.
Wat hoop ik dat je samen met Helma en de kinderen elkaar kunt vasthouden, waar je ook bent. En dat je samen kunt lachen, ondanks het verdriet……….
Zoals jij de Vondelstraat gaat missen, gaat de Vondelstraat jou missen. Ik ga jou missen als onderdeel van onze Vondelstraat…als ik langs jullie huis loop op weg naar de coop of op weg naar mijn werk dan sta jij niet meer te roken bij de voordeur…altijd in voor een praatje. Ik heb de ramen van mijn huisje nu open en hoor op straat de kinderen spelen en de buren bijkletsen. Helma, Miki en Doufi zijn er ook. Ik hoop dat jij het goed hebt in Bethlehem en dat jij er samen met Helma en de kids nog mooie, fijne momenten mee gaat maken. Het ga je goed…waar je dan ook bent of gaat. Liefs Marloes