Even weer terug naar de CSA, de Christelijke Scholengemeenschap in Aalten, waar onder andere Ubu, Alfred, Jaap, Ria en Steven hun middelbare schooltijd doorbrachten. Dat de klas waar we in zaten een bijzondere en hechte was, dat bleek hier al eerder. In 1997 werd er een reünie georganiseerd door Ubu, Ria en Alfred. Een beetje in navolging van het voetballers-almanakje van een paar posts terug besloten we er een boekje met een flinke vragenlijst aan vast te koppelen. Hier Ubu’s pagina’s. (klik om te vergroten)
De paar pijnlijke constateringen na herlezen zaten (natuurlijk) in het stukje A7 ‘Wat zijn je toekomstplannen’ waarin naast ‘honderd jaar worden‘ ik persoonlijk ‘luchtkastelen af en toe aan de grond zetten‘ moeilijk vond omdat ik me besefte dat dat niet meer voor zijn eigen luchtkastelen gaat lukken maar ook niet voor de gedeelde. Zoals bijvoorbeeld een vervolg op deze reünie.
Een tijdje geleden, toen duidelijk werd dat Ubu niet meer beter zou worden, heb ik ook passages uit dit boekje herlezen, waaronder (vanzelfsprekend) de antwoorden van Ubu. Net als jij kwam ik toen tot dezelfde pijnlijke conclusies. Ik was tot tranen geroerd. Hoe onschuldig en misschien ook wat naief zetten we toen onze dromen en verlangens op papier. En hoe cru blijkt dan de werkelijkheid ruim 13 jaar later…
Da’s waar. Hier en daar is het wrang. En als ik Ubu lees, hoor ik hem ook praten en dan wil ik dat-ie er gewoon weer is.
Gelukkig stond tegenover dat alles weer een goede schaterlach: Luie Jaap!
Blijf vooral dit soort fijne documenten plaatsen, Alfred.
Ach lieve Helma, wat moet jij je alleen voelen zo met jullie 3en.
Jullie waren met z’n 4en als jullie bij elkaar waren. En dat was goed.
Tranen…………..
Pingback: Kalverliefde in de dauw | Ubu Lemereis 1962 – 2010