Wilma was het eerste echte vriendinnetje van Ubu. In een reünie boekje dat we tien jaar geleden maakten (zie hier) schrijft hij daarover: In 2 atheneum werd ik verschrikkelijk verliefd op een meisje uit de brugklas, dat ik op de tribune zag staan. Die verliefdheid bleef zich jarenlang opdringen en leidde uiteindelijk tot een wat stuntelige verhouding met Wilma.
Een paar weken geleden had ik contact met Wilma waarin ze ondermeer dit schreef: Nu hemelvaart dichtbij komt, denk ik weer veel aan hem. Heeft hij ooit wel eens over het dauwtrappen met mij verteld? (de regen, de zelfgemaakte tent, de muggen) daar ben ik wel benieuwd naar eigenlijk. Of misschien stelde het voor hem allemaal niet zo veel voor, ik weet het niet. Ik kan me nog goed herinneren met hoeveel genegenheid hij over dat ‘dauwtrappen’ (voor de niet-achterhoekers: zie hier) vertelde toen, maar ook de twijfels die hij had over of Wilma het eigenlijk wel zo leuk vond. De twee waren heel verliefd op elkaar maar op de één of andere manier liepen ze dus niet zo synchroon. En waren wederzijds erg onzeker.
Heel erg veel langer dan een paar maanden heeft het niet geduurd. Wie het uiteindelijk uitmaakte weet ik niet, maar wel dat Ubu daar zeer overstuur van was, naar Dinxperlo fietste en we een dramatische praatsessie hadden. Wat in die tijd een waar genoegen was, want we hadden net ontdekt dat het gaaf was om grootse problemen te hebben en het daar dan uitgebreid over te hebben (mijn grootste probleem was dat ik geen écht probleem had). Aan het eind van de middag sprong Ubu op zijn fietsje en onder mijn toevoeging dat ie geen gekke dingen moest doen vertrok hij weer naar Aalten.
Voor mij waren Ubu’s relaties altijd wat dubbel omdat hij zich er altijd zo in stortte dat het ten koste ging van onze vriendschap. Logisch, zo gaan die dingen. Toen ik Wilma vroeg of ze een foto had waar ze samen opstaan bleek dat zo’n foto helemaal niet bestaat. Nooit gemaakt. Je kunt het je bijna niet voorstellen anno 2011.
