RBC

Op 9 juni 2011, om 22:28 heeft Irmgard Breugelmans het volgende geschreven:

RBC is ter ziele. Nossaaa! Als oud-Roosendaalse doet dat pijn. Het stadion wordt nu verkocht. Het nieuwe welteverstaan, waar wel vijfduizend man in kan.
Nee, neem dan het oude stadionnetje, de Luiten. Dat lag midden in Kalsdonk, een echte volkswijk, en het stadion had maar één tribune. Mensen die in de goedkope flatjes rondom het veld woonden, zaten eersteklas.
Ubu is in de Luiten geweest, met mij. We gingen toch op bezoek bij mijn ouders in Roosendaal, dus konden we mooi een voetbalwedstrijd meepikken. RBC tegen de Graafschap. Nota bene de club uit Ubu’s jeugd.
In welk jaar we de wedstrijd zagen, weet ik niet. Eind jaren tachtig schat ik. Het was koud, het was nat.
Wie er won, weet ik ook niet meer. Wel kan ik me herinneren dat ik m’n ogen uitkeek. Niet jonge voetbalfans gingen tekeer, maar oudere heren. Zij ramden als gekken tegen de hekken. En Ubu’s ogen puilden uit toen er een mannetje langskwam met een kartonnen doos. Daar zaten dampende kroketten in, allemaal te koop.
Pierre van Hooijdonk speelde, een lange slungel die op mij nogal sloom overkwam en regelmatig de bal miste met zijn hoofd. Dat heeft ie later goed gemaakt.
In het nieuwe RBC-stadion heb ik de Roosendaal Boys Combinatie ook een paar keer zien spelen. Niet langs het veld, zoals in de Luiten met Ubu, maar vanuit een skybox, met wijntje en hapjes. Ook lollig, maar met veel minder oog voor het voetbal zelf.
Grappig is dat ik nog niet zo lang geleden in dit stadion werkte, in een kantoortje bij de redactie van BN De Stem. Maar ik ben er weg, RBC bestaat niet meer en Ubu, ach die lieve Ubu, is ook niet meer onder ons. Gelukkig kunnen we nog wel veel mooie herinneringen ophalen aan onze grote beer, die er altijd van gedroomd heeft om zelf profvoetballer te worden.