Vinyl verstrooiing

Ubu was een fervent verzamelaar van platen. Ergens op de lagere school zal hij zijn eerste singeltje gekocht hebben. Welk singeltje, dat weet Jaap misschien nog. Iets van Golden Earring stel ik me zo voor, of Earth & Fire. Vanaf het moment dat we vrienden werden, in de vierde van de middelbare school, begonnen onze verzamelingen parallel te lopen. Soms kwamen we zo dicht bij elkaar dat we op hetzelfde moment dezelfde plaat kochten. Soms waaierden we uit naar specifieke deelgebieden. Ubu was fan van uiteenlopende stijlen en stromingen. Deutsche Welle, Nederlandse Punk en Hiphop, om er een paar te noemen. Als het maar eigen, uniek en obscuur was.

Grijpen
Toen eind jaren ’90 de digitale revolutie zich voltrok, de hemelpoorten zich plots openden en alle muziek voor het grijpen was in mp3 vorm, kocht ik amper nog platen. Incidenteel nog, van een bevriende muzikant of bij een concert. Ubu bleef er echter stug mee doorgaan. Traditioneel ook kreeg ik een plaat als verjaardagskado, van de debuut elpee van The Slits op mijn 17^e verjaardag tot een plaat van ZzZ toen ik 47 werd. En hij van mij. Toen hij september 2010 zijn kamer in het hospice betrok, werden daar in zijn kielzog grote stapels van de collectie naar binnen gesleept, samen met een pick-up. Plaatjes draaien was een fijne bezigheid tijdens de uurtjes die ik daar doorbracht. Om beurten opzetten en raden maar! Na een paar plaatkanten was het meestal al weer over, omdat Ubu simpelweg te moe was om het langer vol te houden. Op de dag voordat hij stierf kocht ik bij Het Goed nog een plaat van Gruppo Sportivo voor hem. De laatste die we samen beluisterd hebben.

Opgetogen
Omdat mijn vinyl-collectie al jarenlang enkel stof vangt, besloot ik een paar maanden geleden mijn platen via www.discogs.com te inventariseren en ze in gedeeltes te verkopen. Eerst met pijn in het hart. Maar gaandeweg met steeds meer plezier. Immers, de muziek gaat niet verloren – want ik kan alles nog steeds beluisteren in digitale vorm – en de platen gaan de hele wereld over. Ik heb veel leuke mailwisselingen met kopers, die vaak opgetogen zijn over hun aanwinst. En helemaal niet onbelangrijk: het levert een hoop geld op! Een Nederlands punksingeltje, waar in kapitalen voorop staat BETAAL NIET MEER DAN fl 3,50, levert bedragen op van 50 tot 125 euro. Dat zijn natuurlijk de uitschieters. Maar hoe dan ook blijkt vinyl verrassend waardevast.

Waaieren
De platen van Ubu zijn deels weggegeven aan vrienden. Toen ik Helma vertelde over wat ik met mijn vinyl deed, besloot ze dat dit ook een mooi plan was voor Ubu’s platen. En zo waaieren onze collecties uit over de wereld. Een ska-singeltje naar Japan, een Lilliput-LP naar een Parijse bibliotheek, 18 platen in één transactie naar Sao Paolo. Door de wonderen der hedendaagse techniek zijn ze nog op de voet te volgen ook: zie hier. De blauwe sterretjes zijn Ubu’s platen, de rode Alfreds. En wat ooit de collectie van Ubu was is hier te zien.

Tijdens het schrijven van dit stukje draaide ik Hex Enduction Hour van The Fall (misschien wel de band waar we het allermeest van hielden) op deze wijze!

hieronder: in een pasfoto-hokje met een net aangeschafte Half Japanese plaat, 1983